herfstige zomeravond

Zo, nog een nachtje slapen en ik zie mijn leerlingen voorlopig niet weer. Of beter geschreven niet weer op school. Want de kans dat ik ze in het "wild" kan tegenkomen is natuurlijk altijd aanwezig. Eind jaren negentig ging ik met mijn kinderen heerlijk op vakantie naar de westkust van Frankrijk. Camping dichtbij zee; alleen "de bult" over. Dat deden wij maar al te graag. Omdat ik snel verkleur, zorg ik ervoor dat mijn badkleding tijdens het liggen, zitten, niet altijd mijn huid bedekt..... Ook toen. Gelukkig kwam ik mijn enige mannelijke leerling, Martin, tegen toen ik nét de zee in wilde lopen voor een verfrissende duik. En zwemmen doe ik natuurlijk in een supermodern hip badpak. Warm had ik het en warm bleef ik!

updaten

Zaterdag. Regionale krant uit, straks de krant van het Volk. We blijven op de hoogte.
Ik weet nog steeds niet goed waar de webblog voor is. Is het om anderen iets zinnigs mee te geven? En is het aan mij om te bepalen wat zinvol is? Of is het om mezelf te promoten, in kaart te zetten, profileren (....) en doe ik via de blog mee aan het sociaal netwerk werken?
Ik vind het leuk om te schrijven, maar kan ik schrijven wat mij bezig houdt of moet de rem erop? Voorbeeld? Oké. Stel dat ik tijdens een bijeenkomst (werk) een oude bekende ontmoet, ik noem haar K. Ik begroet haar enthousiast, vraag hoe het gaat. Gezellig gesprek. Aan tafel staat nog een persoon, NN. Stel, ik denk dat deze persoon, NN, de moeder is van K. Ik geef NN een hand, stel me voor met mijn naam en vice versa. Vervolgens vraag ik: "Jij bent zeker de moeder van K?". Ja en dan blijkt het niet de moeder te zijn, maar een leeftijdsgenoot, een kennis die mee is. Pijnlijk.
Goed leermoment Henny!
Is dit interessant om te beschrijven? Voor wie? Nou dat bedoel ik. Ik kan er nu om lachen, maar ik heb wel weer geleerd dat ik handiger moet optreden. En ja, ik heb natuurlijk heel wat van deze praktijksituaties....:). Het feit dat ik het voorbeeldsituatie niet helemaal heb uitgewerkt, laat zien dat ik met de rem erop heb geschreven. Ik zou het liever plastischer beschrijven.
Morgen heb ik weer iPad les van Antoinette. Ik hoor daar zeker of ik de volgende keer wat vrijer kan/mag berichten.
Ik heb wel eens gedacht om een keer in de maand (of kwartaal) een lunch of ontbijt met collega's te houden waar een of twee personen hun "ongelukkige" of hun "klungelige" handelingen vertellen en wij toehoren en genieten tijdens het eten. Volgens mij is dit een gezonde manier van teambuilding. En dan bedoel ik hele M & M in Hengelo. Lachen om de fouten, inzien dat fouten maken niets ernstigs is, dat je er wat van kan leren. Transparanter kan het niet!
Ik wens allen een fijn weekend en tot volgende week. Nog vijf werkdagen. En dan een groot aantal rustdagen! Ik geniet nu al!